Erken Cumhuriyet Dönemi (1923-1938) Milliyetçi Tarih Anlayışı

Abstract

Bu çalışma, milliyetçi bir paradigma bağlamında inşa edilen ve Türk Tarih Tezi olarak en müşahhas formunu bulan Erken Cumhuriyet Dönemi (1923-1938) milliyetçi tarih anlayışını konu edinmektedir. Atatürk dönemine tekabül eden bu dönemin tarih anlayışının tarihsel ve düşünsel arka planındaki millet, milliyetçilik ve ulus-devlet gibi kavramlar analitik bir çerçevede kuramsal boyutlarıyla incelenmiştir. Bu kuramsal çerçeve ile birlikte milliyetçi tarih anlayışı, Osmanlıdan Cumhuriyete geçişte sahip olduğu tarihi ve düşünsel anlamdaki süreklilik esasına göre ele alınmıştır. Türkçülüğün siyasi bir ideoloji olarak şekillenmesiyle birlikte aydınlar ve siyasi seçkinler yeni tarih tasavvuruna uygun pragmatik bir tarih anlayışını savunmuşlardır. Türkçülüğün tarihsel gelişimine paralel olarak inşa edilen dönemin tarih anlayışı Türk Tarih Tezi’nin 1930’larda somut olarak ortaya konulmasına kadar bir süreklilik göstermiştir. Konu bu tarihsel gelişim çizgisine sadık kalınarak ele alınmıştır. Ayrıca milliyetçi tarih çerçevesinde değerlendirilmesine rağmen zaman zaman resmi anlayışla ihtilafa düşen milliyetçi aydınların tarih anlayışı da çalışmaya dâhil edilmiştir.

This study tells about the understanding of nationalist history of Early Republican Period (1923-1938) which was built up in the context of nationalist paradigm and which finds its the most concrete form as a Turkish History Thesis.This era corresponds to Atatürk Period and its concepts such as nation, nationalism and nation state in the historical and intellectual background of the understanding of history have been investigated in an analytical framework with theoretical dimensionS.Within this theoretical framework, understanding of nationalist history was considered according to the continuity principle from Ottoman to Republic of historical and intellectual meaning that it had in the transition duration from Ottoman to Republic.Within the formation of Turkism as a political ideology, intellectuals and political elites have advocated a pragmatic understanding of history that were suitable for the formation of a new history. Historical understanding of the era which was built in the context of Turkism and in parallel with the historical development of Turkism has continued until the Turkish History was put into concrete form in the 1930S.This thesis has been written by paying attention to this historical developmental duration. This thesis also includes the study of the nationalist intellectuals’ understanding of history, which is sometimes disregarded by official understanding although it is evaluated within the frame of nationalist history.