Karadeniz, stratejik konumu dolayısıyla tarih boyunca devletlerin ilgisini çeken bir bölge olmuştur. Osmanlı Devleti tarafından ele geçirilmesinin ardından dış ticarete kapanan Karadeniz’de klasik dönemde kaçakçılık faaliyetleri görülse de bunlar ciddi boyutlara ulaşmamaktaydı. Küçük Kaynarca Antlaşması ile uluslararası ticarete açılması ve buharlı gemilerin gelişiyle birlikte Karadeniz’in ticari hacmi büyümüştür. Büyük limanlarda yaşanan ticari hareketlilik etkisini küçük limanlarda da göstermiş, denizlerde kontrol sağlamak güç hale gelmiştir. 19. yüzyılda yaşanan bu değişimler kaçakçılığın zirve noktasına çıkmasına neden olmuştur. Bölgede yaşanan bu değişim ile birlikte ekonomik açıdan zor durumda kalan tüccar, kayıkçı, devlet memurları arasından önemli bir kesim kaçakçılığı geçim kapısı olarak görmeye başlamıştır. Öte yandan Osmanlı’dan kopma gayesinde olan azınlıklar silah ve insan kaçakçılığının ana aktörlerinden olmuşlardır. Kaçakçılığın en önemli temsilcilerinden biri de bölgede kurulan yabancı deniz şirketleri olmuştur. Bu çalışmada 1880-1914 yılları arasında yapılan kaçakçılık faaliyetleri, nedenleri, kaçakçılığı kolaylaştıran unsurlar ve bu konuda alınan önlemler, silah ve insan üzerinden değerlendirilerek Osmanlı Devletinde bıraktığı etkiler üzerinde durulacaktır.,
The Black Sea hhas been a region that attracted the attention of states throughout history due to its strategic location. Although smuggling activities were seen in the classical period in the Black Sea, which was closed to foreign trade after its capture by the Ottoman Empire, they did not reach serious dimensions. With the opening of the Küçük Kaynarca Treaty to international trade and the arrival of steam ships, the commercial volume of the Black Sea has grown. The commercial mobility experienced in large ports has also shown its effect in small ports, and it has become difficult to control the seas. These changes experienced in the 19th century caused smuggling to reach its peak. With this change in the region, a significant portion of traders, boatmen and government officials who are in economic difficulties have started to see smuggling as a means of subsistence. On the other hand, the minorities aiming to break away from the Ottomans became the main actors of arms and human trafficking. One of the most important representatives of smuggling has been foreign shipping companies established in the region. In this study, the smuggling activities carried out between 1880-1914, its reasons, the factors that facilitate smuggling and the measures taken in this regard, will be evaluated on the basis of weapons and people and their effects on the Ottoman Empire.
