Orta Çağda Bilâd-ı Rûm olarak adlandırılan Anadolu topraklarına 1018
yılında başlayan akın faaliyetleri ve devam eden süreç incelenmiştir. Bu süreç
başladığında Anadolu’da hüküm süren Bizans’ın iç karışıklıklar nedeniyle zayıf
durumda olması Türklerin Anadolu’da ilerleme ve yerleşme sürecini
kolaylaştırmış, ancak 1176 yılında yapılan Miryokefalon Savaşına kadar
Türklerin Anadolu’da tutunma çabaları devam etmiştir. Bu süreçte Türkiye
Selçukluları Devleti Bizans İmparatorluğu ile toprak kazanımı için çeşitli
mücadelelere girerken, Anadolu’da kurulan Türk beyliklerinin en güçlüsü olan
Dânişmendliler’le ve haçlılarla da savaşmış ve sınırlar açısından önemli
değişiklikler meydana gelmiştir. Bilhassa haçlıların Anadolu’dan geçişi
esnasında sınırlarda oldukça önemli değişiklikler olmuş, hatta başkent İznik’ten
Konya’ya taşınmış ve Anadolu’da Antakya Haçlı Prinkepslikliği ve Urfa haçlı
Kontluğu kurulmuştur. Buna rağmen devam eden süreçte Türkiye Selçukluları
Devleti’nin sınırları genişlemeye başlamış ve Alâeddîn Keykubâd zamanına
önemli ticaret ve liman kentlerinin de içinde bulunduğu pek çok yerleşim yeri
devletin sınırlarına dâhil edilmiştir. I. Alâeddîn Keykubâd’ın vefatının ardından
tahta oturan II. Gıyâseddîn Keyhüsrev devrinde Türkiye Selçukluları Devleti’nin
sınırları genişlemeye devam etmiş, mevcut sınırlara Âmid ve civarının da
eklenmesiyle Türkiye Selçukluları Devleti kuruluşundan itibaren en geniş
sınırlarına ulaşmıştır. Ancak 1243 yılına gelindiğinde Moğollarla yapılan
Kösedağ Savaşı’nın yenilgiyle sonuçlanması devleti yıkılış sürecine
sürüklemiştir. Bu savaştan sonra ülke Moğol egemenliğine girmiş ancak
Moğollar Türkiye Selçukluları Devleti’ni İran’dan yönetmeyi tercih ettikleri için
sınırlarda pek fazla değişiklik olmamıştır. Bu tarihten itibaren başa geçen son
Selçuklu sultânları ise Moğol yöneticilerinin atadığı kişiler aracılığıyla ülkeyi
yönetmiş ve 1308 yılında Türkiye Selçukluları Devleti’nin varlığı son bulmuştur.,
The raids starting from 1018 to the so-called Anatolian territory Bilad-i
Rumi and ongoing procces after that. When this process first started, it was
continued as a return after obtaining the pillages, but later turned into a
comprehensive settlement policy and in almost two hundred years, Anatolia
became almost a Turkish homeland. Meanwhile, the fact that the Byzantine,
which prevailed in Anatolia, was weak due to internal turmoil facilitated the
progress and settlement process of Turks in Anatolia. However, the Turks efforts
of holding on to Anatolia lasted until the Battle of Miryokefalon in 1176. In this
process, the Turkey Seljuk State wasn’t only in a war with Byzantine Empire,
they were in a war with The Crusaders and The Danishmendids, which was the
most powerfull amongst the Turkish principalities in Anatolia. In particullar
during the crossing of the crusaders from Anatolia, important changes were
observed in the borders, and the capital was moved from Iznik to Konya and the
Crusader Principies of Antakya and the Crusader County of Urfa were
established in Anatolia. Despite ongoing process in Turkey Seljuk Empire's
borders have begun to expand and many residental areas inclusive of important
trade and port cities were included in the borders of the state under the reign of I.
Alâeddîn Keykubâd. After the death of I. Alâeddîn Keykubâd, with the addition
of the Amid and its vicinities during the reign of II. Gıyâseddîn Keyhüsrev,
Turkey Seljuk Empire reached its widest extent. When the year 1243 began the
continuing improvement process in favor of Turkey Seljuk State is reversed and
resulted in the defeat of the Kösedağ War with the Mongolians, then led to the
process of colapsing. Turkey Seljuk State has fallen into autonomous state to the
Mongol Empire in a short period of time. From this date the last coping, Seljuk
sultâns ruled under the people whom Mongolian’s appointed and Turkey Seljuk
Empire have ceased to exist in 1308.
