Yaşlı Bakımı ve Engelli Turizminde Türkiye Uzun Yaşam Köyleri Çalışması

Abstract

Amaç: Yaşam standartlarının yükselmesi, teknolojik ilerlemeler ve küreselleşmeyle oluşan seyahat serbestliği ile turizm faaliyetlerine katılan kişi miktarının yükselmesi nedeniyle büyük bir pazar oluşmuştur. Gün geçtikçe ileri yaş ve engelli nüfusunun toplam nüfusa oranının artması sağlık turizminin ileri yaş ve engelli turizmi potansiyelinin yüksekliğini göstermektedir. Bu çalışmanın amacı Türkiye’nin ileri yaş ve engelli turizmine dair durum değerlendirmesi yapmaktır. Mevcut durumu ortaya koyarak yapılan değerlendirme sonrasında yeni oluşacak teşviklerle birlikte Türkiye için turizm gelirine katkı sağlamak ve işgücü kapasitesini artırmak hedeflenmektedir. Gereç ve Yöntem: Projemizde sektörün gelişimi açısından İstanbul, Antalya, Gaziantep, Balıkesir, İzmir, Van, Ordu ve Ankara illerinde bulunan huzurevi ve bakım merkezleri ziyaret edilerek durum değerlendirilmesi yapılmıştır. Çalışmada nitel ve nicel yöntem birlikte kullanılarak karma yöntem uygulanmıştır. İleri yaş ve engelli turizmi faaliyetlerini gerçekleştiren kurum yöneticisi, yatırımcısı ve çalışanlarıyla yarı yapılandırılmış mülakat gerçekleştirilmiştir. Kartopu örneklem yöntemi ile 16 görüşme sağlanmıştır. Görüşmeler Maxqda programı ile analiz edilmiş, kodlamalar yapılmış ve oluşturulan betimsel tablolar ile yorumlanmıştır. İleri yaş ve engelli turizmine katılan yaşlı ve engellilerin yaşamlarına yaptığı katkı, memnuniyet ve beklentileri iyi oluş hali (tatmin durumu) ölçeği ile nicel olarak ölçülmüştür. Kolayda örnekleme yöntemi ile toplam 206 kişiye iyi oluş hali ölçeği uygulanmıştır. Nicel veriler SPSS programı ile analiz edilmiş ve yorumlanmıştır. Nitel ve nicel yöntemlerle elde edilen bulgular üzerinden tez oluşturulmuştur. Bulgular: Çalışmada bakımevlerinden hizmet alan yaşlı ve engellilerin %99,5’inin Türk vatandaşı olduğu tespit edilmiştir. Katılımcıların iyi oluş hali ölçeği incelendiğinde genel tatmin düzeyinin yüksek olduğu tespit edilmiştir. Kadın katılımcıların erkek katılımcılara göre iyi oluş hali ölçeği ortalamasını daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. En yüksek tatmin oranına Ankara, en düşük tatmin orana ise Gaziantep ilinin sahip olduğu tespit edilmiştir. Yaşlara oranla tatmin durumu incelendiğinde en düşük 18-24 yaş aralığı, en yüksek oranın ise 45-54 yaş aralığı olduğu tespit edilmiştir. Mesleğe göre yapılan incelemede en yüksek tatmin oranına sahip memurlar çıkarken, en düşük oran ise öğrencilere aittir. Bakımevlerinde çalışanların %37,5’inin ileri yaş ve engelli turizmi kavramları hakkında, %50’sinin ise uzun yaşam köyleri hakkında bilgisi olmadığı tespit edilmiştir. Kavramlar ve uzun yaşam köyleri hakkında görüş sahibi olan katılımcıların ise verdikleri hizmetlerin ileri yaş ve engelli turizmi kapsamında olmadığını belirterek, sektörün gelişmesi için birçok öneride bulunduğu görülmektedir. Sonuç: Mevcut durumda sunulan hizmetten genel memnuniyet sağlansa da Türkiye’de verilen yaşlı ve engelli bakım hizmetlerinin turizme ve uzun yaşam köyleri konseptine uygun olmadığı görülmektedir. Araştırmanın bulguları ışığında Türkiye’de oluşturulabilecek olan “Uzun Yaşam Köyleri” projesi hakkında görüş ve öneriler geliştirilmiştir.

Aim: A large market has emerged due to the rise in living standards, technological advances and the freedom of travel created by globalization, and the increase in the amount of people participating in tourism activities. The increase in the ratio of the elderly and disabled population to the total population shows the high potential of health tourism for elderly and disabled tourism. The aim of this study is to evaluate the situation of tourism for the elderly and disabled in Turkey. It is aimed to contribute to the tourism income and increase the workforce capacity for Turkey with the new incentives that will be created after the evaluation made by revealing the current situation. Material and Method: In terms of the development of the sector in our project, nursing homes and care centers in Istanbul, Antalya, Gaziantep, Balikesir, Izmir, Van, Ordu and Ankara were visited and the situation was evaluated. In the study, mixed method was applied by using qualitative and quantitative methods together. Semi-structured interviews were conducted with the managers, investors and employees of the institution that performs tourism activities for the elderly and disabled. 16 interviews were conducted with the snowball sampling method. The interviews were analyzed with the Maxqda program, coded and interpreted with the descriptive tables created. The contribution, satisfaction and expectations of the elderly and disabled people who participate in advanced age and disabled tourism were measured quantitatively with the well-being (satisfaction) scale. The well-being scale was applied to a total of 206 people with convenience sampling method. Quantitative data were analyzed and interpreted with the SPSS program. The thesis was formed on the findings obtained by qualitative and quantitative methods. Results: In the study, it was determined that 99.5% of the elderly and disabled people who receive service from nursing homes are Turkish citizens. When the participants' well-being scale was examined, it was determined that the general satisfaction level was high. It was determined that female participants had a higher well-being scale average than male participants. It has been determined that Ankara has the highest satisfaction rate and Gaziantep has the lowest rate. Examining the satisfaction level by age, it was determined that the lowest rate was between the ages of 18-24 and the highest rate was between the ages of 45-54. In the examination made by profession, civil servants have the highest satisfaction rate, while the lowest rate belongs to students. It has been determined that 37.5% of the workers in nursing homes have no knowledge of the concepts of advanced age and disabled tourism, and 50% of them do not know about long life villages. The participants, who have opinions about the concepts and long life villages, stated that the services they provide are not within the scope of tourism for the elderly and disabled, and it is seen that they made many suggestions for the development of the sector. Conclusions: Although general satisfaction is provided with the service provided in the current situation, it is seen that the elderly and disabled care services provided in our country are not suitable for tourism and the concept of long life villages. In the light of the findings of the research, opinions and suggestions have been developed about the Long Life Villages project that can be created in Turkey.