Abstract:
Türk milleti, tarihsel süreç içerisinde kültürel aktarımını büyük ölçüde sözlü kültür vasıtasıyla sağlamıştır. Osmanlı zamanında bazı müzisyenlerin eserleri yazıya dökme (notaya alma) çalışmaları olmuş ancak bu uygulama yeterince yaygınlaşamamıştır. Aktarımda ‘meşk’ yine en fazla kullanılan yöntem olmuştur. Ancak Tanzimatla başlayan ve Cumhuriyetin ilanıyla doruk noktasına ulaşan yenilik hareketleriyle birlikte yazıya daha çok önem verilmeye başlanmıştır.
Dar-ül Elhan ile başlayan ve Cumhuriyet döneminde yoğunlukla Anadolu’ya derleme çalışması yapmak üzere gidilmiş ve çok sayıda halk ezgisi notaya alınmıştır. Ancak ezgileri notaya alırken birçok hata ve eksiklikler ortaya çıkmıştır.
