At this study, it was aimed to determine the effect of potassium applications on toxicity and uptake of boron in buckwheat. For this purpose, 6 different boron (B) (0, 2.5, 5, 10, 20 and 40 mg kg-1 ) and potassium (K) (0, 25, 50, 100, 200 and 400 mg kg1 ), 3 replicated greenhouse experiments were conducted according to the factorial distribution experiment design in random plots. In the study; dry matter, B and K uptake in plants and their concentrations in plant tissues were determined. The effect of B and K applications on dry matter, the amount of B and K uptake and their concentrations in plant tissues were found to be statistically significant. The highest dry matter in buckwheat was obtained in non-boron control dose (23.51 g pot-1 ), while the lowest dry matter (14.87 g pot-1 ) was obtained in 40 mg B kg-1 dose. Boron in buckwheat caused a 37% significant decrease at the dose of 40 mg kg-1 in dry matter. In terms of potassium applications, the highest dry matter (22.74 g pot-1 ) was obtained at 100 mg K kg-1 dose, while the lowest dry matter (15.99 g pot-1 ) was obtained at control dose without potassium. When the relationship between boron and potassium is examined, boron in plants is determined as 82.81 mg kg-1 without potassium. While the boron concentration increased (90.94 mg kg-1 ) up to 50 mg K kg-1 dose, 400 mg K kg-1 dose significantly reduced (66.90 mg kg-1 ) boron concentration in plant tissues. Similar to B concentration in plants, the B uptake was increased (1.79 g pot-1 ) up to 50 mg K kg-1 application and reduced at a dose of 400 mg K kg-1 (1.31 g pot-1 ). As a result, it is observed that low doses of B and K applications have positive effects on the growth of buckwheat. It can be said that increasing doses of boron applications adversely affect the growth of buckwheat and high potassium applications have positive effects on elimination of boron toxicity.,Bu çalışmada, karabuğday bitkisinde bor alınımı ve toksitesi üzerine potasyum uygulamalarının etkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla, karabuğday bitkisine 6 farklı bor (B) (0, 2.5, 5, 10, 20 ve 40 mg B kg-1 ) ve potasyum (K) (0, 25,50, 100, 200 ve 400 mg K kg-1 ) uygulanarak, tesadüf parsellerinde faktöriyel dağılım deneme desenine göre 3 tekerrürlü sera denemesi yürütülmüştür. Araştırmada; kuru madde, bitkilerde kaldırılan B ve K miktarları ve bunların bitki dokularında ki konsantrasyonları belirlenmiştir. Bor ve K uygulamalarının kuru madde, kaldırılan B ve K miktarı ve bunların bitki dokularında ki konsantrasyonları üzerine etkisi istatistiksel olarak önemli bulunmuştur. Karabuğday'da en yüksek kuru madde (23.51 g saksı-1 ) bor uygulaması yapılmayan konrol dozunda elde edilirken, en düşük kuru madde (14.87 g saksı-1 ) 40 mg B kg-1 dozunda elde edilmiştir. Karabuğdaya uygulanan 40 mg kg-1 bor dozunda %37'lik önemli bir kuru madde azalışına yol açmıştır. Potasyum uygulamasında en yüksek kuru madde (22.74 g saksı -1 ) 100 mg K kg-1 dozunda elde edilirken, en düşük kuru madde (15.99 g saksı-1 ) potasyum uygulaması yapılmayan kontrol dozunda elde edilmiştir. Bor ve potasyum arasındaki ilişki incelendiğinde, potasyum uygulanmayan koşullarda bitkilerde bor, 82.81 mg kg-1 olarak belirlendi. Bitkilerde bor konsantrasyonu 50 mg K kg-1 dozuna kadar artarken (90.94 mg kg1 ), 400 mg K kg-1 dozunda bitki dokularında bor konsantrasyonunu (66.90 mg kg-1 ) önemli bir şekilde azalmıştır. Bitkilerde B konsantrasyonuna benzer şekilde kaldırılan B miktarı da 50 mg K kg-1 uygulamasına kadar (1.79 g saksı-1 ) artmış ve 400 mg K kg-1 dozunda (1.31 g saksı-1 ) azaltmıştır. Sonuç olarak, karabuğday bitkisinin gelişimi üzerine B ve K uygulamalarının düşük dozlarda olumlu etkileri olduğu gözlenmiştir. Artan dozlarda bor uygulamalarının karabuğday gelişimini olumsuz etkilediği ve yüksek potasyum uygulamalarının bor toksitesinin giderilmesinde olumlu etkileri olduğu söylenebilir.
At this study, it was aimed to determine the effect of potassium applications on toxicity and uptake of boron in buckwheat. For this purpose, 6 different boron (B) (0, 2.5, 5, 10, 20 and 40 mg kg-1 ) and potassium (K) (0, 25, 50, 100, 200 and 400 mg kg1 ), 3 replicated greenhouse experiments were conducted according to the factorial distribution experiment design in random plots. In the study; dry matter, B and K uptake in plants and their concentrations in plant tissues were determined. The effect of B and K applications on dry matter, the amount of B and K uptake and their concentrations in plant tissues were found to be statistically significant. The highest dry matter in buckwheat was obtained in non-boron control dose (23.51 g pot-1 ), while the lowest dry matter (14.87 g pot-1 ) was obtained in 40 mg B kg-1 dose. Boron in buckwheat caused a 37% significant decrease at the dose of 40 mg kg-1 in dry matter. In terms of potassium applications, the highest dry matter (22.74 g pot-1 ) was obtained at 100 mg K kg-1 dose, while the lowest dry matter (15.99 g pot-1 ) was obtained at control dose without potassium. When the relationship between boron and potassium is examined, boron in plants is determined as 82.81 mg kg-1 without potassium. While the boron concentration increased (90.94 mg kg-1 ) up to 50 mg K kg-1 dose, 400 mg K kg-1 dose significantly reduced (66.90 mg kg-1 ) boron concentration in plant tissues. Similar to B concentration in plants, the B uptake was increased (1.79 g pot-1 ) up to 50 mg K kg-1 application and reduced at a dose of 400 mg K kg-1 (1.31 g pot-1 ). As a result, it is observed that low doses of B and K applications have positive effects on the growth of buckwheat. It can be said that increasing doses of boron applications adversely affect the growth of buckwheat and high potassium applications have positive effects on elimination of boron toxicity.,Bu çalışmada, karabuğday bitkisinde bor alınımı ve toksitesi üzerine potasyum uygulamalarının etkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu amaçla, karabuğday bitkisine 6 farklı bor (B) (0, 2.5, 5, 10, 20 ve 40 mg B kg-1 ) ve potasyum (K) (0, 25,50, 100, 200 ve 400 mg K kg-1 ) uygulanarak, tesadüf parsellerinde faktöriyel dağılım deneme desenine göre 3 tekerrürlü sera denemesi yürütülmüştür. Araştırmada; kuru madde, bitkilerde kaldırılan B ve K miktarları ve bunların bitki dokularında ki konsantrasyonları belirlenmiştir. Bor ve K uygulamalarının kuru madde, kaldırılan B ve K miktarı ve bunların bitki dokularında ki konsantrasyonları üzerine etkisi istatistiksel olarak önemli bulunmuştur. Karabuğday'da en yüksek kuru madde (23.51 g saksı-1 ) bor uygulaması yapılmayan konrol dozunda elde edilirken, en düşük kuru madde (14.87 g saksı-1 ) 40 mg B kg-1 dozunda elde edilmiştir. Karabuğdaya uygulanan 40 mg kg-1 bor dozunda %37'lik önemli bir kuru madde azalışına yol açmıştır. Potasyum uygulamasında en yüksek kuru madde (22.74 g saksı -1 ) 100 mg K kg-1 dozunda elde edilirken, en düşük kuru madde (15.99 g saksı-1 ) potasyum uygulaması yapılmayan kontrol dozunda elde edilmiştir. Bor ve potasyum arasındaki ilişki incelendiğinde, potasyum uygulanmayan koşullarda bitkilerde bor, 82.81 mg kg-1 olarak belirlendi. Bitkilerde bor konsantrasyonu 50 mg K kg-1 dozuna kadar artarken (90.94 mg kg1 ), 400 mg K kg-1 dozunda bitki dokularında bor konsantrasyonunu (66.90 mg kg-1 ) önemli bir şekilde azalmıştır. Bitkilerde B konsantrasyonuna benzer şekilde kaldırılan B miktarı da 50 mg K kg-1 uygulamasına kadar (1.79 g saksı-1 ) artmış ve 400 mg K kg-1 dozunda (1.31 g saksı-1 ) azaltmıştır. Sonuç olarak, karabuğday bitkisinin gelişimi üzerine B ve K uygulamalarının düşük dozlarda olumlu etkileri olduğu gözlenmiştir. Artan dozlarda bor uygulamalarının karabuğday gelişimini olumsuz etkilediği ve yüksek potasyum uygulamalarının bor toksitesinin giderilmesinde olumlu etkileri olduğu söylenebilir.
