Dependency Grammar Of Luciene Tesniere In The Perspective Of Turkish, English and French

Abstract

Kökleri İsa’dan birkaç yüzyıl öncesine uzanan Pânini’nin Sanskritçe dilbilgisine dayalı Luciène Tesnière’in Bağımsal Dilbilgisi, modern, teorik Bağımsal Dilbilgisi geleneğinin temelini oluşturur. Geleneksel dilbilgisinin yüklemleme olgusuna karşı çıkan Bağımsal Dilbilgisi, yüklemi tümcenin merkezine alarak özneyi tümcenin diğer unsurlarıyla aynı seviyeye indirger. Tesnière’in Bağımsal Dilbilgisi’ne göre, özne ve nesneler eyleyen, tümleçler tümleyen olarak adlandırılır.

Luciène Tesnière’s Dependency Grammar whose roots may go back to Pânini’s grammar of Sanskrit several centuries before the Common Era forms the basis of the modern theoretical tradition of the Dependency Grammar. Dependency Grammar coming out against predication fact of the traditional grammar degrades the subject at the same level of the other elements of the sentence by taking predicate in the center. According to Tesnière’s Dependency Grammar, subject and object are actants and circumstances are complements.