Bu çalışmada, kinolon grubu ikinci nesil florokinolon antibiyotiği etken maddesi
olan Ofloksasin’in (OFX), insan periferal lenfosit kültürlerinde in vitro kromozom
anormalliği (KA), mikronükleus (MN) ve kardeş kromatid değişimi (KKD) test
yöntemleri kullanılarak genotoksik ve sitotoksik potansiyeli araştırılmıştır. Kültürler
OFX’in 30, 60 ve 120 µg/ml’lik konsantrasyonlarına 48 saatlik süreyle maruz
bırakılmıştır. OFX gruplarına ek olarak, negatif kontrol ve pozitif kontrol grupları da
oluşturulmuştur.
OFX’in KKD, KA ve MN oluşumu üzerindeki etkileri incelendiğinde, negatif
kontrole göre KA’de OFX’in dozlarına bağlı olmayan, KKD ve MN sıklığında ise doza
bağlı artışlar gözlenmesine rağmen, bu artışların hiçbiri istatistiksel anlamda önemli
bulunmamıştır. OFX’in PI, MI ve NBI değerleri üzerindeki etkileri incelendiğinde,
negatif kontrol ile karşılaştırıldığında bu parametrelerde OFX dozlarına bağlı olarak
düşüşler belirlenmiştir. NBI’de, OFX’in 60 ve 120 µg/ml dozlarındaki düşüşler, MI’te
120 µg/ml dozundaki düşüş istatistiksel açıdan önemli bulunmuş, PI’deki düşüşler ile
negatif kontrol arasında ise istatistiksel açıdan farklılık tespit edilmemiştir.
Çalışmanın sonuçlarına dayanarak, OFX’in insan periferal lenfositlerinde
özellikle belirtilen yüksek dozlarda sitotoksik potansiyeli olduğu, fakat KA, KKD ve MN
testlerinin sonuçları göz önüne alındığında genotoksik etkisinin olmadığı belirlenmiştir.,
The second-generation of quinolones, Ofloxacin (OFX) is a broad-spectrum
flouroquinolone antibiotic used in the treatment of various bacterial infections. In this
study, the cytotoxic and genotoxic effects of OFX in cultured human peripheral
lymphocytes was aimed. The cytotoxicity and the genotoxicity of OFX were assessed by
using various parameters: the chromosomal aberration (CA), the micronucleus (MN), the
sister chromatid exchange assays, mitotic index (MI), nuclear division index (NDI) and
proliferation index (PI). Cultures were treated with three doses of OFX (30, 60 and 120
µg/ml) at 48 h exposure period for all assays. In achieved end-points of the study, while
the incidences of MN and frequency of SCE increased slightly depending on increase the
OFX’s doses, the increases of CA was non-dose-dependent. However, none of these
increases were found statistically significant compared with negative control. On the other
hand, dose-dependent decreases in NDI, MI and PI parameters were determined.
Statistical analysis of these parameters pointed out that the decreases in NDI at 60 and
120 µg/ml doses and in MI at the highest one were significant but in PI.
In conclusion, the results of CA, MN and SCE assays and the analysis of MI, NDI
and PI parameters indicated that OFX was non-genotoxic at all the concentrations and in
all the test conditions of human peripheral blood lymphocyte cultures but has cytotoxic
potential especially at the higher doses and in the same conditions
