An Examınatıon Of The Reflectıon Of Adaptatıon Theory In Mark Ravenhıll's Handbag On Oscar Wılde's The Importance Of Beıng Earnest

Abstract

This thesis aims to focus on discussing Mark Ravenhill’s Handbag as an in-yerface adaptation of Oscar Wilde’s Victorian comedy play, The Importance of Being Earnest. To count Handbag among the other British plays of the 1990s, the play is investigated through Aleks Sierz’s coinage of in-yer-face theatre along with the adaptations theories of Julie Sanders, Catherine Rees and Linda Hutcheon. Firstly, Handbag is examined in the decade which it emerges in and becomes one of the plays that represent the new writing movement in British theatre that starts to become fashionable again among the young people in the 1990s, right after the fall of Thatcher’s government. After such an investigation of Handbag as an in-yerface play, it is also explored as an adaptation of Wilde’s canonical Victorian play. The adaptation theories of the aforementioned theoreticians are used to investigate how Ravenhill uses a comedy play that was written a century earlier in order to create a shocking and provocative play. In short, this study analyzes Ravenhill’s play as an in-yer-face adaptation that opens new windows to read and interpret Wilde’s Victorian play.

Bu çalışma Mark Ravenhill’in Handbag adlı oyununu Oscar Wilde’ın The Importance of Being Earnest adlı komedi oyununun bir in-yer-face uyarlaması olarak incelemeyi hedefler. Julie Sanders, Catherine Rees ve Linda Hutcheon gibi önde gelen kuramcıların adaptasyon teorilerinin yanı sıra, 1990’ların diğer İngiliz oyunları arasında değerlendirebilmesi için, Handbag Aleks Sierz’in in-yer-face theatre (suratına tiyatro) terimi üzerinden incelenir. Öncelikle, yazıldığı dönem içerisinde İngiliz tiyatrosunda ortaya çıkan ve Thatcher hükümetinin düşmesinin hemen ardından 1990’lı yıllarda tiyatroyu gençler arasında yeniden popüler yapan yeni yazma türünü temsil eden diğer oyunlar arasında incelenir. Handbag, in-yerface tiyatro oyunu olarak incelenmesinin ardından, Oscar Wilde’ın klasik Viktoryan oyununun bir uyarlaması olarak ele alınmıştır. Yukarıda bahsedilen kuramcıların adaptasyon teorileri Ravenhill’in şok edici ve provokatif bir oyun yaratmak için yüz yıl öncesinde yazılmış bir komedi oyununu nasıl yeniden yazdığını analiz etmek için kullanılmıştır. Kısacası bu çalışma Ravenhill’in oyununu, Wilde’ın oyununu okumak ve yorumlamak için yeni pencereler açan bir uyarlama olarak ele alır.