Büyülü Gerçekçilik ve Türk Edebiyatında Büyülü Gerçekçilik

Abstract

Büyülü gerçekçilik köken olarak Latin Amerika kaynaklı bir oluşumdur. Gerçeğe büyülü bir şekilde bakmak, gerçeğin dünyasında büyülü olanı sunmak büyülü gerçekçiliği oluşturur. Gerçek ve büyülü dünyaların bir araya gelmesiyle meydana gelir. Büyülü gerçekçilik terimini ilk kullanan kişi Alman sanat eleştirmeni Franz Roh olarak bilinir. Terimin esin kaynağı ise Alman düşünür Novalis’tir. Edebiyat alanında ilk kullanan isim ise Bontempelli’dir. Büyülü gerçekçilikte sıradan olanı olağanüstü, olağanüstü olanı da sıradan sunuş esastır. Kesin sınırları belirlenememiş olmasına karşın sunulan dünyanın okuyana tuhaf hissettirilmemesi adına takınılan ketum tavır onun sınırlarını göstermesi açısından değerlidir. Büyülü gerçekçilik, Türk Edebiyatı’nda 1980’li yıllardan itibaren bir akım niteliğinde kendini hissettirmeye başlamıştır. Türk Edebiyatı’ndaki kaynaklarına bakıldığında ilk olarak Şamanizm kaynaklı olduğu görülmektedir. Daha sonra Türk Edebiyatı’nın sözlü kaynakları karşımıza çıkar. Kesin bir tanımının yapılamaması benzeri olan diğer oluşumlarla ayrımını zorlaştırmıştır. Bu tezin amacı Türk Edebiyatı’nda büyülü gerçekçilikle yazılmış olan eserlerin incelenmesidir. Farklı yazarlardan farklı eserler büyülü gerçekçiliğin özellikleri üzerinden incelenmiş ve bu eserlerden örneklerle desteklenmiştir. Büyülü gerçekçiliğin Türk Edebiyatı’nı zenginleştirdiği görülmüştür. Bu eserlerden bazılarının fantastik türünde değerlendirildiği görülmüş ancak çalışma sonunda bu eserlerin fantastik değil büyülü gerçekçiliğin özelliklerini taşıdığı tespit edilmiştir.

Magical realism originated in Latin America. To look at reallity magically, to present the magical in the world of reality creates magic realism. Magical realism a combination of real and magical worlds. The first person to use he term magical realism is know as the German art critic Franz Roh. The inspiration for the term is German thinker Novalis. Bontempelli is the first to use in the field of literatüre. In magical realism, presenting the ordinary to the extraordinary and the extraordinary to the ordinary is essential. Although the exact limits have not been determined, the secretive attitude taken in order not to maket he reader feel strong about the presented world is valuable in terms of showing its limits. Magical realism has started to make itself felt as a literary movement in Turkish literatue since the 1980s. When we look at the sources in Turkish literatüre, it is seen that it is primarily from shamanism. Then we come across the oral sources of Turkish literatüre.The fact that a precise definition cannot be made has made it difficult to distinguish it from other similar formations.The aim of this thesis is to examine the works written with magical realism in Tukish literature. Different works from different authors were examined on the characteristics of magical realism and supported with examples from these works. It has been seen that magical realism enriches Turkish literatüre. It was seen that some of these Works were evaluated in the fantasy genre, but at the end of the study, it was determined that these Works were not fantastic but had the characteristics of magical realism.