Yılmaz Güney Sinemasının İdeolojik ve Gerçekçi Sinema Dilinin Çözümlenmesi

Abstract

In this thesis, besides New Realism of Italian Cinema's, which is the central director's and film's general evaluations are analyzed, Yılmaz Güney sense of cinema's is realistic is solved ideologically. Component of cinema's Yılmaz Güney and New Realism are evaluated in Cinema of Turkey and Cinema of the World both historical and cultural approach as well as social realism approach. This studying is primarily dealth with ideological approach of cinema and theroist of cinema. The first period of theorists who are Hugo Münsterberg and Rudolf Arnheim are handled. Theories of formalist Sergei Eisenstein and Vsevolod Pudovkin, theories of Realism Andre Bazin and Siegfried Kracauer's approach of cinemas and theories are analyzed. In this study, emerging on Italian cinema's who are the New Realism of director Rome, Open City of Roberto Rossellini, Ossessione of Luchino Visconti and The Bicycle Thieves of Vittorio De Sica are broadly analyzed. In Turkey, which is affected social realism and shot films at this way, the director of Yılmaz Güney's four films: Hope, Friend, The Herd, and The Road's general evaluations are analyzed. Iconic is done supportively analysis while taking scene of picture from the films. Place and character of analysis are explained with the table and how Yılmaz Güney handled with the identity of woman and man in his films. To sum up, the basic supporter of directors in social realism are mentioning about social subjects such as; migration from the country to town, the population growth problem, increasing of squatting, industrialization, higher between substructure and superstructure, striking of working class. Yılmaz Güney addresses the social subject and takes a realistic path with his films.

Yılmaz Güney Sinemasının ideolojik gerçekçi sinema dilinin çözümlenmesi ile birlikte İtalyan Sinemasının Yeni Gerçekçilik akımının önde gelen yönetmenleri ve filmlerin genel değerlendirilmesi analiz edilmektedir. Yılmaz Güney sineması ile Yeni Gerçekçilik akımı bileşenin de bu çalışmanın Türk Sineması ve Dünya sinemasında tarihsel ve kültürel yaklaşımlarının yanı sıra toplumsal gerçekçi yaklaşımla birlikte değerlendirilmektedir. Bu çalışmada öncelikle sinemada ideolojik yaklaşımlar ve sinema kuramcıları ele alınmıştır. İlk dönem kuramcılarından Hugo Münsterberg, Rudolf Arnheim işlenmiştir. Biçimci kuramcılardan Sergei Eisenstein ile Vsevolod Pudovkin, Gerçekçi kuramcılardan Andre Bazin ve Sıegfrıed Kracauer sinemaya olan yaklaşımları ve kuramları analiz edilmiştir. İtalyan Sinemasında ortaya çıkan Yeni Gerçekçilik akımı yönetmenlerinden Roberto Rossellini’nin Roma Açık Şehir filmi, Luchino Visconti’nin Tutku filmi, Vittorio De Sica’nın Bisiklet Hırsızları filmi bu çalışmada geniş özeti ve genel değerlendirilmeyle analiz edilmiştir. Türkiye’de Toplumsal Gerçekçi akımdan etkilenen ve filmlerini bu yönde çeken yönetmen Yılmaz Güney’in dört filmi; Umut, Arkadaş, Sürü ve Yol geniş özeti ve genel değerlendirilmeyle analiz edilmiştir. Filmlerden sahnelerin resimleri alınarak görüntüsel anlatıma destekleyici çözümleme yapılmıştır. Mekân ve karakter analizleri tablolar ile açıklanmış ve Yılmaz Güney sinemasının filmlerin de kadın ile erkek kimliğine nasıl değindiğini ele alınmıştır. Toplumsal gerçekçilik akımının temel savunucu yönetmenler, köyden kente göçü, kentlerin nüfusunun artmasının sıkıntıları, gecekondulaşmanın artması, sanayileşme, alt yapı ve üst yapısının arasındaki açıklığın daha fazla artması, işçi sınıfının grev hakları kısaca toplumu yansıtacak konulara değinmişlerdir. Yılmaz Güney toplumsal konulara değinmiş ve filmleriyle gerçekçi bir yol çizmiştir.