Bu çalışmada, antimikrobiyal ve antiinflamatuvar etkiye sahip ve pek çok
enfeksiyonun tedavisinde yaygın olarak kullanılan doksisiklin (DOX) etken maddesinin
insan periferal lenfosit hücrelerindeki in vitro genotoksik etkileri, kromozom
anormalliği (KA) ve mikronükleus (MN) testleri kullanılarak araştırılmıştır. Ayrıca test
maddesinin hücre bölünmesi üzerindeki sitotoksik etkisini belirlemek için, mitotik
indeks (MI) ve nükleer bölünme indeksi (NBI) hesaplanmıştır. Hücre kültürleri DOX’in
2, 4 ve 6 µg/ml’lik konsantrasyonlara 48 saatlik süreyle maruz bırakılmıştır.
DOX’in kullanılan tüm dozlarının doz artışına bağlı olarak negatif kontrole göre
MI’i istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde düşürdüğü belirlenmiştir. Ayrıca DOX, iki
yüksek doz olan 4 ve 6 µg/ml’ lik konsantrasyonlarda doz artışına bağlı olarak negatif
kontrolle karşılaştırıldığında NBI’ni de istatistiksel olarak önemli derecede
düşürmüştür. Fakat DOX’in test edilen tüm konsantrasyonlarında KA ve MN
oluşumunda ortaya çıkan artışların negatif kontrole göre istatiksel açıdan önemli
olmamıştır. Bu çalışmanın sonuçları DOX’in insan periferal lenfositleri üzerine
genotoksik etki göstermediğini fakat doz artışına bağlı olarak sitotoksik etki
gösterdiğini ortaya çıkarmıştır.,Bu çalışmada, antimikrobiyal ve antiinflamatuvar etkiye sahip ve pek çok
enfeksiyonun tedavisinde yaygın olarak kullanılan doksisiklin (DOX) etken maddesinin
insan periferal lenfosit hücrelerindeki in vitro genotoksik etkileri, kromozom
anormalliği (KA) ve mikronükleus (MN) testleri kullanılarak araştırılmıştır. Ayrıca test
maddesinin hücre bölünmesi üzerindeki sitotoksik etkisini belirlemek için, mitotik
indeks (MI) ve nükleer bölünme indeksi (NBI) hesaplanmıştır. Hücre kültürleri DOX’in
2, 4 ve 6 µg/ml’lik konsantrasyonlara 48 saatlik süreyle maruz bırakılmıştır.
DOX’in kullanılan tüm dozlarının doz artışına bağlı olarak negatif kontrole göre
MI’i istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde düşürdüğü belirlenmiştir. Ayrıca DOX, iki
yüksek doz olan 4 ve 6 µg/ml’ lik konsantrasyonlarda doz artışına bağlı olarak negatif
kontrolle karşılaştırıldığında NBI’ni de istatistiksel olarak önemli derecede
düşürmüştür. Fakat DOX’in test edilen tüm konsantrasyonlarında KA ve MN
oluşumunda ortaya çıkan artışların negatif kontrole göre istatiksel açıdan önemli
olmamıştır. Bu çalışmanın sonuçları DOX’in insan periferal lenfositleri üzerine
genotoksik etki göstermediğini fakat doz artışına bağlı olarak sitotoksik etki
gösterdiğini ortaya çıkarmıştır.
In this study, in vitro genotoxic effects of doxycycline (DOX), which has
antimicrobial and antiinflammatory effects, and it has been widely used to treat many
infections were investigated in peripheral human lymphocytes by using chromosomal
aberrations (CA) and micronucleus (MN) tests. In addition to these methods, mitotic
index (MI) and nuclear division index (NDI) were also calculated to determine the
cytotoxic effect of test substance for cell division. The cell cultures were treated with 2,
4 and 6 µg/ml concentrations of DOX for 48 hours.
It was stated that all used concentrations for 48 hours treatments of DOX,
significantly decreased the MI in a concentration-dependent manner as compared with
the negative control. Furthermore, DOX also significantly decreased the NDI at the two
highest concentrations (4 and 6 µg/ml) in a concentration-dependent manner as
compared with the negative control. However, the increases of CA and MN formation at
all DOX concentrations tested were not statistically significant as compared with the
negative control. The results of this study suggest that DOX has a cytotoxic effect in a
concentration-dependent manner but not genotoxic effect on human peripheral blood
lymphocyte cultures.
