Bu çalışmanın amacı yerel biber genotiplerinin fosfor (P) kullanım etkinliğini
belirlemektir. Bu çalışma, sera koşullarında 8 farklı yerel biber genotipine 5 farklı P
dozu (0, 25, 50, 100 ve 200 mg P kg-1
) uygulanarak, tesadüf parselleri deneme
desenine göre üç tekerrürlü olarak yapılmıştır. Araştırmada, biber bitkisinde, fosfor
konsantrasyonları, toplam kaldırılan fosfor, gövde kuru madde miktarları ve bitkilerin
P kullanım etkinlikleri incelenmiştir.
Çalışmada, gövde fosfor konsantrasyonundaki genotip ve genotip x doz interaksiyonu
hariç incelenen tüm parametrelerde doz, genotip ve genotip x doz interaksiyon etkisi
istatistiki açıdan (P<0.001) düzeyinde önemli olduğu bulunmuştur. Kontrol
uygulamasında K-7 genotipinde 2.07 g saksı-1
kuru madde üretimi gerçekleşirken, en
yüksek doz (200 mg P kg-1
toprak) uygulaması ile meydana gelen kuru madde 2.1 kat
artarken, K-3 genotipinde ise kontrole göre 3.4 kat kuru madde artışı olduğu
belirlenmiştir. Diğer biber genotiplerinin bu iki değer arasında olduğu ve fosfor
uygulamalarının bitkide kuru madde miktarında artış sağladığı saptanmıştır.
Oransal kuru madde artışı ve etkinlik indeksi (EI) göz önüne alınarak
değerlendirildiğinde; PS-5 genotipi Etkin Duyarlı; K-2, K-8 ve K-7 genotipleri Etkin
Duyarsız; K-9, K-5 ve K-3 genotipleri Etkin Olmayan Duyarlı; PM-5 genotipi ise
Etkin Olmayan Duyarsız olarak sınıflandırılmıştır. Bu tez çalışmasından elde edilen
verilere göre, yerel biber genotipleri içinde fosfor (P) kullanım etkinliği yönünden
önemli farklılıkların olduğu bulunmuştur.
The purpose of this study was to determine phosphorus (P) use efficiency in local
pepper genotypes. In this study, five levels of phosphorus (0, 25, 50, 100 and 200 mg
kg-1
) were applied to 8 different local pepper genotypes in greenhouse conditions
using completely randomized design with three replications. Shoot dry matter,
phosphorus concentration, total phosphorus uptake and phosphorus use efficiency of
local pepper genotypes were evaluated in the research.
In the study, dose, genotype and genotype x dose interaction effect statistically
significant (P <0.001) were found in all examined parameters except genotype and
genotype x dose interactions in body phosphorus concentration. In the control
application, it was determined 2.07 g pot-1
dry matter was produced in the K-7
genotype, the dry matter increase was 2.1 fold with the highest dose (200 mg P kg-1
soil) application and the dry matter increase was 3.4 times with the K-3 genotype. The
other pepper genotypes are between these two values and the amount of dry matter
increase with phosphorus applications in the plant.
Considering the relative dry matter growth and efficiency index (EI); i) genotype PS-5
is efficient and responsive ii) genotypes K-2, K-8 and K-7 are efficient and
nonresponsive, iii) K-9, K-5 and K-3 genotypes nonefficient and responsive, IV) the
number PM-5 genotype is classified as nonefficient and nonresposive. When the
results are evaluated, it has been found that there are significant differences in the
usage of phosphorus (P) use efficiency among local pepper genotypes.
