Doksisiklinin İnsan Periferal Lenfositlerinde In Vıtro Genotoksik Etkileri

Abstract

Bu çalışmada, antimikrobiyal ve antiinflamatuvar etkiye sahip ve pek çok enfeksiyonun tedavisinde yaygın olarak kullanılan doksisiklin (DOX) etken maddesinin insan periferal lenfosit hücrelerindeki in vitro genotoksik etkileri, kromozom anormalliği (KA) ve mikronükleus (MN) testleri kullanılarak araştırılmıştır. Ayrıca test maddesinin hücre bölünmesi üzerindeki sitotoksik etkisini belirlemek için, mitotik indeks (MI) ve nükleer bölünme indeksi (NBI) hesaplanmıştır. Hücre kültürleri DOX’in 2, 4 ve 6 µg/ml’lik konsantrasyonlara 48 saatlik süreyle maruz bırakılmıştır. DOX’in kullanılan tüm dozlarının doz artışına bağlı olarak negatif kontrole göre MI’i istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde düşürdüğü belirlenmiştir. Ayrıca DOX, iki yüksek doz olan 4 ve 6 µg/ml’ lik konsantrasyonlarda doz artışına bağlı olarak negatif kontrolle karşılaştırıldığında NBI’ni de istatistiksel olarak önemli derecede düşürmüştür. Fakat DOX’in test edilen tüm konsantrasyonlarında KA ve MN oluşumunda ortaya çıkan artışların negatif kontrole göre istatiksel açıdan önemli olmamıştır. Bu çalışmanın sonuçları DOX’in insan periferal lenfositleri üzerine genotoksik etki göstermediğini fakat doz artışına bağlı olarak sitotoksik etki gösterdiğini ortaya çıkarmıştır.,Bu çalışmada, antimikrobiyal ve antiinflamatuvar etkiye sahip ve pek çok enfeksiyonun tedavisinde yaygın olarak kullanılan doksisiklin (DOX) etken maddesinin insan periferal lenfosit hücrelerindeki in vitro genotoksik etkileri, kromozom anormalliği (KA) ve mikronükleus (MN) testleri kullanılarak araştırılmıştır. Ayrıca test maddesinin hücre bölünmesi üzerindeki sitotoksik etkisini belirlemek için, mitotik indeks (MI) ve nükleer bölünme indeksi (NBI) hesaplanmıştır. Hücre kültürleri DOX’in 2, 4 ve 6 µg/ml’lik konsantrasyonlara 48 saatlik süreyle maruz bırakılmıştır. DOX’in kullanılan tüm dozlarının doz artışına bağlı olarak negatif kontrole göre MI’i istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde düşürdüğü belirlenmiştir. Ayrıca DOX, iki yüksek doz olan 4 ve 6 µg/ml’ lik konsantrasyonlarda doz artışına bağlı olarak negatif kontrolle karşılaştırıldığında NBI’ni de istatistiksel olarak önemli derecede düşürmüştür. Fakat DOX’in test edilen tüm konsantrasyonlarında KA ve MN oluşumunda ortaya çıkan artışların negatif kontrole göre istatiksel açıdan önemli olmamıştır. Bu çalışmanın sonuçları DOX’in insan periferal lenfositleri üzerine genotoksik etki göstermediğini fakat doz artışına bağlı olarak sitotoksik etki gösterdiğini ortaya çıkarmıştır.

In this study, in vitro genotoxic effects of doxycycline (DOX), which has antimicrobial and antiinflammatory effects, and it has been widely used to treat many infections were investigated in peripheral human lymphocytes by using chromosomal aberrations (CA) and micronucleus (MN) tests. In addition to these methods, mitotic index (MI) and nuclear division index (NDI) were also calculated to determine the cytotoxic effect of test substance for cell division. The cell cultures were treated with 2, 4 and 6 µg/ml concentrations of DOX for 48 hours. It was stated that all used concentrations for 48 hours treatments of DOX, significantly decreased the MI in a concentration-dependent manner as compared with the negative control. Furthermore, DOX also significantly decreased the NDI at the two highest concentrations (4 and 6 µg/ml) in a concentration-dependent manner as compared with the negative control. However, the increases of CA and MN formation at all DOX concentrations tested were not statistically significant as compared with the negative control. The results of this study suggest that DOX has a cytotoxic effect in a concentration-dependent manner but not genotoxic effect on human peripheral blood lymphocyte cultures.